To dojo (ντότζο) είναι ο φυσικός χώρος εξάσκησης των πολεμικών τεχνών. Είναι το σχολείο όπου μεταφέρεται η γνώση από το δάσκαλο προς το μαθητή. Είναι ο χώρος όπου τα λόγια γίνονται πράξη, ο χώρος όπου δοκιμάζονται και δομούνται οι αρετές της υπακοής, της πειθαρχίας, της υπομονής, της επιμονής, του σεβασμού, της αφοσίωσης μέσω της σωματικής προπόνησης.

Το dojo είναι πολύ κοντά στην ιδέα του αρχαιοελληνικού γυμναστηρίου, όπου ιδέες και φυσική άσκηση εναλλάσσονταν αρμονικά, αλλά πολύ μακριά από αυτό που στον σύγχρονο δυτικό κόσμο αντιλαμβανόμαστε ως γυμναστήριο.

Η ειδοποιός διαφορά του dojo από ένα σύγχρονο γυμναστήριο είναι στην έννοια του δρόμου – “do” – που εμπεριέχεται στην λέξη dojo και εννοιολογικά προσδίδει στον χώρο – “jo” – “διεύθυνση” και σκοπό. Το παραδοσιακό dojo χαρακτηρίζεται από την απλότητα, του ίδιου του χώρου και της εμφάνισης των δασκάλων και των μαθητών, καθώς όλα εξυπηρετούν τον “σκοπό” (τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, του πραγματικού εαυτού μας) κι όχι τον εντυπωσιασμό.