Ο μαθητής που ακολουθεί τον δρόμο του καράτε, δεν πρέπει να θεωρεί την τέχνη του καράτε μόνο σαν σωματική εκγύμναση, αλλά σαν μια ικανότητα, που απορρέει από ψυχοσωματική άθληση. Αν πράγματι, κάποιος, θέλει να γίνει αληθινός καρατέκα, οι τεχνικές γνώσεις δεν αρκούν. Πρέπει να προχωρήσει πέρα από την τεχνική ώστε η αυτή να γίνει μια “τέχνη χωρίς τέχνη” και να έχει τις ρίζες της στο υποσυνείδητο. Αυτό δεν επιτυγχάνεται παρά μόνο, όταν ο καρατέκα έχει εντελώς απελευθερωθεί από το εγώ του. Όταν αυτός και η τελειότητα της τεχνικής του ικανότητας αποτελούν αρμονικά μια ενότητα (Cynarski, & Obodyński, 2011).

Κara=άδειο Te=χέρι και Do=δρόμος (Nakayama,1986)

Ο μάστερ Μασατόσι Νακαγιάμα έλεγε “η απόφαση ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο νικημένος δεν είναι ο τελικός σκοπός του Καράτε – Ντο”. Το καράτε είναι επιστήμη για όλο το ανθρώπινο γένος και σχολείο για την ανώτερη πειθαρχία της ψυχής. Γενικότερα είναι τρόπος ζωής. Καράτε -Ντο σημαίνει άμυνα χωρίς όπλα, αλλά και χωρίς κακία (αγνός νους). Το κύριο χαρακτηριστικό των τεχνικών του καράτε είναι το κίμε (kime). Το κίμε έχει την έννοια μιας εκρηκτικής επίθεσης στο στόχο με την κατάλληλη τεχνική και τη μέγιστη ισχύ στον ελάχιστο δυνατό χρόνο. Οι παλιοί καρατέκα ήταν ικανοί να εξασκούνται στο κίμε κάθε μέρα και με απόλυτη σοβαρότητα χρησιμοποιώντας τη μακιβάρα (makiwara).

Απόσπασμα από την εργασία του Γ. Ζαγγελίδη πάνω στο Shotokan Karate.